Świętowanie w Chodzieży rozpoczęliśmy wczoraj, przy głazie na ulicy Dworcowej. Wspominaliśmy Ignacego Paderewskiego, który podążając do Warszawy przejeżdżał przez Chodzież. Z kolei w dniu dzisiejszym nasz poczet sztandarowy uczestniczył w obchodach 104 rocznicy wybuchu Powstania Wielkopolskiego. Rangę dzisiejszego dnia najlepiej oddadzą słowa Władysława Bełzy w „Katechizmie polskiego dziecka”. Czym ta ziemia? Mą Ojczyzną. Czym zdobyta? Krwią i blizną.
Jako mieszkańcy Chodzieży powinniśmy być dumni ze swoich przodów, którzy walczyli o przyłączenie Wielkopolski do Polski. Naprawdę działo się tutaj bardzo dużo. Chodzież pod panowanie pruskie dostała się w wyniku I rozbioru. 6 stycznia 1919 r. Chodzież w wyniku negocjacji została przejęta przez 34 Powstańców z Budzynia. Po odbiciu jej przez Niemców 8 stycznia rozpoczyna się jedna z największych bitew Powstania – o Chodzież. W wyniku zaciętych walk Chodzież została wyzwolona 8 stycznia. W walkach straciło życie 24 powstańców. Kolejnym ważnym wydarzeniem było zdobycie w nocy z 11 na 12 stycznia mostu na Noteci pomiędzy Szamocinem a Białośliwiem. Było to niezwykle trudne zadania – bo Szamocin miał połączenie telefoniczne ż Białośliwiem i był zajęty przez Niemców. W wyniku zastosowanego fortelu most został przejęty i spalony przez Polaków. Wisienką na torcie było zdobycie niemieckiego ciężkiego samochodu pancernego Erhard 7 lutego 1919 r. na Okręgliku pod Budzyniem.
Ostateczne zwycięstwo przypieczętował podpisany 28 czerwca 1919 traktat wersalski, w wyniku którego do Polski powróciła – z wyjątkiem skrawków – prawie cała Wielkopolska. Powstanie zakończyło się sukcesem. Bohaterski czyn naszych przodków to niekwestionowany powód dumy i radości.
Rys historyczny: dr Marek Fifer. Fotorelacja z uroczystości: Amelia Kubiak.
